“Een tweede kans, het gaat nu nog zeker vijftien jaar mee. En dan? Après nous le déluge,” lacht Eduard terwijl hij toelicht dat de mythe dat riet duur zou zijn nu maar eens uit de wereld moet. Volgens hem is het kapitaalvernietiging om iets dat 26 jaar oud is, en in de basis nog goed, te vernietigen.
VERRASSEND
En zo trof Eduard rietdekker Wiebe op zijn pad. Van den Bergh Rietdekkers had de werkzaamheden van de gepensioneerde huisrietdekker overgenomen. “Ja, verrassend verhaal van Wiebe. Hij is in het vak gegaan vanuit de passie voor het ambacht van het rietdekken en niet zoals zo velen, van vader op zoon.”
Joukje Harinck was vooral verbaasd over het team van rietdekkers van Van den Bergh Rietdekkers. ‘Ze bleven liever op de deel, maar nog liever waren ze buiten tijdens hun pauzes. Het viel me op dat ze alles keurig opruimden.’
VERDRIJVEN
De techniek die Wiebe toepaste is wel uniek. Niet iedere rietdekker is ermee bekend. Het heet verdrijven. Daarmee krijgt het dak een tweede leven. Het dak wordt weer op de oorspronkelijke dikte van dertig centimeter gebracht. Het riet trek je naar je toe, waardoor er ruimte vrijkomt om nieuw materiaal in te steken. Eerst zie je nog wat tijgerachtige strepen in het riet door het kleurverschil, maar na een jaar zie je daar niks meer van.
ZEILJACHT
“Een rieten dak is fantastisch. Koel in de zomer, warm in de winter. En als het buiten waait hoor je het binnen ook een beetje trekken, maar dat is voor de levensduur van het dak heel goed. Ik hou van de kleur van het dak, bestorven grijs als een teakdek van een zeiljacht,” mijmert Eduard terwijl hij nippend van een glaasje rosé melancholiek naar zijn dak kijkt.